Laatste reisverslag Noorwegen

Helaas het from Mountain to Fjord avontuur is alweer voorbij. Dat half jaar is snel gegaan. Nou ja half jaar? Was het maar zo. Eigenlijk was het maar 4,5 maand. Nu ik weer bijna weg ga begin ik pas langzaam te beseffen hoeveel ik wel niet heb meegemaakt in deze korte tijd. Zowel met de studie als vrije tijd activiteiten. Hoogtepunten als het lopen op een gletsjer, zwemmen in een fjord, steden als Alesund en Bergen, surfen, lopen over een slackline, snowboarden, skiën en het Noorderlicht om maar even een paar dingen te noemen.

Ik heb helaas niet altijd tijd gehad om dit bij te kunnen houden in mijn reisverslagen en te delen op Facebook. Maar niet getreurd. Mee naar Nederlands neem ik een selectie van 2861 foto’s en meer dan 120GB aan GoPro film materiaal! Graag zou ik hiervan nog wat hoogtepunten willen delen met de geïnteresseerden .

Ik heb geen moment spijt gehad dat ik ervoor had gekozen om in Noorwegen te studeren. Nou ja goed, behalve de eerste dag even. Toen dacht ik nog waar ben ik aan begonnen. Gelukkig veranderde dat heel snel. Gelijk de eerste dag een excursie naar een gletsjer, vervolgens gingen we eten in een restaurant met uitzicht op de gletsjer en kreeg iedereen een bord met zalm voor z’n neus. Ik moest mij inhouden om niet hard te gaan lachen. Ik dacht dit kan toch niet waar zijn. Krijg ik hier echt nog studiepunten voor ook?

Achteraf waren de meeste vakken erg interessant, maar soms wel wat aan de makkelijke kant. Ik denk niet dat het niveau heel laag was, maar dat vooral de manier van lesgeven erg goed was. De vele excursies en inspirerende leraren hebben daar allemaal flink aan bijgedragen. Door al die excursies heb ik al veel van Noorwegen kunnen zien en kreeg daardoor af en toe ook wel een beetje een vakantie gevoel kreeg. Toch denk ik dat ik het meeste leerzaam de buitenland ervaring zelf was, het maken van internationale vrienden en de hele dag Engels spreken.

De studiepunten zijn binnen. Ik wil hier niet al te veel gaan opschepen met wat voor cijfers ik allemaal heb gehaald. Maar zou willen dat ik dit soort cijfer ook in Wageningen zou halen. Van mijn studiegenoten blijven er nog 5 langer hier om de te werken aan hun bachelor thesis. Bijvoorbeeld mijn Spaanse studiegenoot Pep gaat werken aan een model om lawinegevaar in kaart te brengen. Lijkt mij super interessant! Ben toch wel een beetje jaloers, want zou stiekem eigenlijk ook nog wel wat langer willen blijven.

Het zal wel weer even wennen worden om in Nederland te zijn.
Het Noorse taaltje, de zachtaardig en bescheiden Noren en het hoge gehalte aan blond zijn dingen die ik zal gaan missen. Toch zijn er ook wel wat dingen ik erg mis in Nederland. Graag zou ik weer mijn familie en vrienden weer willen zien. Ook weer gewoon Nederlands kunnen praten de hele dag zou wel fijn zijn. Want constant Engels praten is toch een beetje verloedering. Ook naar de Hollandse supermarkt prijzen kijk ik erg uit.

Zoals ik in mijn eerdere reisverslagen al vertelden was het niet altijd makkelijk om in contact te komen met de Noren. De Noren zijn gewend aan rust en om veel tijd voor zich te hebben. Wat ik mij op zich wel voor kan stellen in zo’n groot land met zo weinig mensen en veel natuur. Ook willen de Noren niet altijd Engels spreken . Maar toch wil ik absoluut niet zeggen dat de Noren onsociaal zijn. In tegen deel als je ze een beetje kent zijn ze ontzettend vriendelijk en betrouwbaar. Bijvoorbeeld met de studentvereniging Lurkarlaget waarbij ik aan veel activiteiten hebben gedaan, werd er ’s avonds ook vaak een kampvuur ‘bonfire’ gemaakt. Dat was altijd erg gezellig. Ook omdat niet iedereen constant op z’n smartphone zit te kijken, maar op een normale manier met elkaar communiceert zoals het hoort. Niet dat je op je mobiel kan kijken want outdoor in Noorwegen heb je niet altijd bereik. is een fanatische ervaring om bij zo’n kampvuur te zitten te praten met elkaar, te luister naar verhalen die verteld worden of echt goed te kunnen kijken naar de sterren. Ik denk dat dit iets is wat veel mensen in Nederland niet kennen en zeker nog wat van kunnen leren. Nog iets wat ze in Noorwegen niet echt kennen is stress. De normale werktijden van mensen hier is ongeveer tot 3 of 4 uur en dan gaan de meeste Noren alweer naar huis. Lekker veel vrije tijd.

Kortom ik denk dat ik in de tijd dat ik hier ben geweest het maximale er uit heb gehaald. In tegenstelling tot sommige van m’n internationale studiegenoten heb ik veel Noren leren kennen. Van m’n Noorse vrienden vriendinnen zeiden sommige dat ze de andere internationals eigenlijk helemaal niet hebben gezien.
Bijvoorbeeld op een kajakweekend op Voss hebben een aantal vriendelijke Noren leren kennen. Zo vroeg er bijvoorbeeld een of ik mee wou doen mee het handbal team van Sogndal. Een echte Scandinavische sport dat ik zeker moest leren. Vanaf dat moment deed ik bijna elke
maandagavond mee. Vergeleken de Noren bakte ik er niet zoveel van, maar toch vond ik het erg leuk. Het is een tactische sport en nog gemengd ook. Vaak gaat er beste ruig aan toe. Er raakte beste en zat vaak na de training onder de blauwe plekken. Sowieso verbaasde ik mij keer op keer over de sportiviteit van de Noren. Zo heb ik bijvoorbeeld een keer een hardloop training mee gedaan. Ik dacht met mijn atletiek verleden wel goed mee te kunnen komen. Ik was alleen even vergeten dat Noorwegen niet plat is maar steile berghelling heeft. De training was een trap training om zo snel mogelijk de trap op te rennen bij de school. Helaas de noren waren mij weer te snel af. Ik kwam in gesprek met een Noor en vroeg wat hij studie hij deed. Hij vertelde mij dat hij studeerde om een outdoor leader te worden. Ja kijk daar heb je het al. Ook als je zelf een stukje gaat hardlopen kom je verbazingwekkend veel andere hardlopers. Nog veel meer dan in Nederlands terwijl daar de bevolkingsdichter toch is sterker is. Soms zie je zelf ook mensen met autobanden achter hun aan slepen om te trainen voor een of andere pool expeditie naar Svalbard. Of mensen met een kinderwagen als hardlopende een besneeuwde helling omhoog rennen. Het is bijna te het gekke aan, maar heb er toch ook wel weer respect voor. Misschien is het ook meer iets voor deze plaats.

Wel grappig was dat een studiegenoot, Imme, op hetzelfde moment studeerde in Noorwegen als ik. Niet zo ver hier vandaan in Bergen. Niet ver voor Noorse begrippen dan. Ook ben ik nog een keer met een aantal studiegenoten een weekendje naar Bergen geweest met de boot. Helaas heb ik Imme in Bergen misgelopen omdat ze dat weekend in Olso was. Wel had ik een lijst gekregen met leuke dingen om te doen in Bergen. Dat was erg leuk. Er was zelfs zoveel te zien dat het niet een weekendje te doen was

Tenslotte wou ik nog even zeggen dat ik het erg leuk vond om een aantal keer bezoek te krijgen uit Nederland en dat zij ook nog wat hebben kunnen mee beleven van Noorwegen. Morgenochtend vroeg vertrek ik om een uurtje of 6 samen met Lysbet, Niels en Jochem terug naar Nederland met de auto. Onderweg hopen we nog een aantal keer te kunnen stoppen om nog wat van Noorwegen te kunnen zien. Vervolgens pakken we de boot van Larvik (Noorwegen) naar Denemarken. Vanaf daar rijden we verder via Duitsland en door naar Nederland.

Hopelijk volgt er nog een nieuw avontuur. Vaak hoor je mooie verhalen van mensen die backpackend de wereld overgaan en zo in de meest exotische landen terecht komen. Met al min allergieën enzo denk ik dat zoiets voor mij nooit weggelegd zou zijn en dat zoiets als hier Noorwegen voor mij het maximaal haalbare. Gelukkig is alles goed gegaan. Ik ben zo ontzettend blij dat ik dit mee heb kunnen maken. Ook wil ik daarom alle mensen bedanken die mij hierbij hebben aangemoedigd, gesponsord en vooral ook enthousiast hebben gemaakt om dit doen. Als ik niet had geweten dat dit bestond, had ik dit misschien wel nooit gedaan.

Tusen Takk!!